O książce: rok / Aral umiera. Umiera jak pacjent chory na raka, powoli, ale nieuchronnie. Ziemia pożera morze, piasek stąpa po wodzie. Wyspy są połączone z lądem, półwyspy wznoszą się z pustyni niczym nagrobki. Pogłębiarki przestały pogłębiać tor wodny, ponieważ floty już tam nie ma. Opuszczone statki rdzewieją na brzegach i są pochłaniane przez suchą aralską sól niesiona przez wiatr. Żeglarze pracują jako urzędnicy, latarnicy jako stróże. Morze przeszło prawie sto kilometrów od wschodniego brzegu. Dno pozostaje, zamieniając się w straszliwą słoną pustynię.